Atmosfere ulasinca kapsüllerini birakan roket gibi bircok insanla birlikte yasadigim kenti de geride biraktim!

En son 2018 basinda yazmisim. 

Cok ilginc o tarihten beri es, dost, arkadas, ahbap akraba iliskilerine bakisim neredeyse hic olumlu yönde evrilmemis, hatta giderek negatiflesmis. 

Uzun uzun nedenlerini siralamayacagim ama burada da göcmenler arasinda ama özellikle bizimkiler arasinda benzer dinamikler gözlemlemeye devam ediyorum. Gectigimiz yillarda arkadaslik iliskilerine dair cok sey ögrendim ve artik insanlara nasil yaklasacagimi (ya da hic yaklasmayacagimi 😅) daha iyi biliyorum. 

Uzun süre travmatik deneyimleri olmus insanlarin, bu issizlikten yetersiz kazanca, fakirlige, ailede cocukken yasananlardan kültür sokuna varan genis bir yelpazeye yayiliyor, akil sagliklari ekstra ekstra kirilgan oluyor. Bu insan profili isteyerek ya da istemeyerek zarar veriyor. Bir kere bunu kabullendim, insanlarin icinde her zaman bir "iyi" olmayabiliyor. Bunu, insanlari iyi ve kötü diye ayiran cocukca bir dikotomiye hapsederek söylemiyorum. Hani deriz ya insanlarin icinde iyi ve kötü bir arada bulunur -yinyang hikayesi - hah iste onu demiyorum artik, bazi insanlarin icinde iyi yok, iyi olan hicbir sey bulamiyorsunuz. Bu insanlarin öyle güclü, kudretli, evil filan olmalarina gerek yok. Hemen karikatürize etmeyin. Gayet böyle sümsük, hayatin icinde, sessiz sakin görünen, "zararsiz" oldugunu varsaydigimiz ortalama insanlardan bahsediyorum. O yüzden ordinary insana yaklasirken ekstra ekstra dikkatliyim artik. 

Kizip küsüp alinmak filan serbest, zerre umursamiyorum artik - benim 35 yasima kadar aldigim ders bu! 

Bu profile tahmin edersiniz ki bizimki gibi asla stabil olmayan, sürekli bir degisim ve devinim icinde tokatlanip duran ic göcle, fakirlikle, dinle, aileyle, siddetle, savasla, derin gelir ve firsat esitsizligiyle vs. her nesli mütemadiyen ayri ayri sakatlanmis toplumlarda cok ama cok sik rastlamak da mümkün. 

35 yasima kadar, denk geldigim bu tarz insanlari (aslinda ekseriyetle kadinlari), neredeyse hep, hayatima alip kurtarmaya calisirken kendimi "bitter", acimasiz, merhametsiz ve saldirgan bir insan olarak buldum. Sonra da fark ettim ki hem hayata karsi inanilmaz savunmasiz yetistirilmisim hem de benimki de "saviour complex". 2018`den beri bana hicbir sey katmadigi gibi beni duygusal olarak da tüketen bu arkadas sayimi mütemadiyen azalttim. Atmosfere varinca kapsullerini birakmaya baslayan roket gibi hepsinden tek tek kurtuldum. Geneli üzdü de kolay olmadi bunu yapmak. 

Geriye bir sekilde mesafemi de hep belli bir cizgide tuttugum 2 bilemedin 3 kisi kaldi. Artik kendimi iyilestirmeye odaklandim. 

Yazmak ve icimdeki bütün irini akitmak da bu anlamda bana iyi geliyor. Cocuklugumdan beri hayatimin her asamasinda yanimda olan tek aliskanligim bu. Bir ara biraktim aslinda ama gercekten icimde büyüyen kendimi ifade etme istegi beni cildirtacak noktalara filan geliyor. Yazdigim zaman düsünüp durmaktan kurtuluyorum. 

Iste o atmosfere varinca kapsüllerini birakan roket gibi kapsüllerimi biraktim ve kendimi 2018`den itibaren yurtdisina tasinmaya hazirladim.  

Ve basardim. 2022 sonunda gecici olarak, 2023 basinda da kalici olarak Berlin´e göc ettim. 🚀

Anlatacagim cok sey var. 

Ama simdilik bu kadar.

Berlin,

Ekim 28, 2022

josephine