this is probably "the end"

sinirlenince -ki karadenizli filan da değilim ama sık başıma gelen bi şeydir- gözüm hiçbir şeyi görmüyor.

haftasonu nasıl tatlışım, nasıl heyecanlı.. yani ya da şöyle söyleyeyim. mümkün olan en tatlı halim! "tatlı" kelimesi beni 500 kelimeyle tanımlayın desem ilk 500'e girmez, o kadarını söyleyeyim. bi zamanlar çaresizce bana aşık biri filan olduysa belki o "tatlı" olduğumu düşünmüştür en fazla.

neyse dağıtmayayım konuyu.

bi şekilde her zamankinden daha tatlıyım ya da o yönde bir çaba içindeyim.

-allaaam çaresizce aşığım. adamın tipi, gülümsemesi filan aklıma gelince baya temel'i gören safinaz gibi yavaş yavaş olduğum yerde eriyorum.-

offf.. neyse.. pazar günü gittim ben, bizim şu malum toplantımıza. ama işler o kadar arapsaçına dönmüştü ki (oha aslında her ne kadar "teşbihte hata olmaz" dense de ırkçı bir deyiş daha, baksana arapları sevmediğimiz buradan belli aslında) bir anda delirdim. aşırı derecede sinirlendim. sinirli bir şekilde binalar ve odalar arasında gidip gelirken benim büyük aşkım orada mıydı, değil miydi, ona bile dikkat etmedim. hele en son yardım teklif ettiğim bir arap çocuk marketing diyorum "o ne" diyor, pazarlama diyorum biraz türkçe bildiği için belki anlar umuduyla yüzüme ebleh ebleh bakıyor. filan. o kadar şaşırdım ki nihayetinde bir gazetecinin pazarlama ne demek bilmemesi beni dumur etti ve kilitlendim, bildiğim ingilizce tam olarak orada, o anda tükendi. o an itibarıyla tüm yaptığım işi ve hayatımı sorgulamaya başladım. direk yöneticimi aradım, olup biteni özetledikten sonra söz konusu mekanı terk ettim. özetle onu göremedim, bi bakınıp en azından selam vermek bile gelmedi aklıma ya da en azından bir mesaj gönderip oralarda olup olmadığını sormak. çünkü sinirlenince gözüm hiçbir şeyi ve hiç kimseyi görmez genelde. eskiden böyle değildim. hele hele son yıllarda söz konusu iş olunca sinirlenme hızım ve katsayım min ikiye katlanıyor.

ve şu anda o gün olanlardan sonra birlikte yürüttüğümüz projeden bizim çekilmemiz söz konusu. bir daha sonsuza dek onu göremeyebilirim. sanırım bir hüzünlü ve garip aşk hikayemin daha sonuna geldim.

ps: ilk tanıştığımızda bi şey sormuştum ve muzip muzip gülümseyerek "this is only the begining" demişti.

sevgiler
jk