hiçbir şey anlatmayan bir post...

 dokunsan ağlayacağım. hatta bence dokunmasan da ağlayacağım. birazdan... şu anda göz pınarlarımda titreşmekte olan iki damla yaş bedenimden ayrıldıkları anda her şey için çok geç olacak ve sonsuza kadar hüngür hüngür ağlayacağım. hiç susmadan, hiç durmadan...



vicdanımın "bırak bunları ders çalış," diyen sesine karşın gidip bir içki hazırlamayı düşünüyorum kendime.

yok yok! yapmayacağım. içmeyeceğim ve ders çalışacağım bu post'u yazdıktan sonra.

elde etmek için çok çabaladığım -kısa gibi görünebilir ama ömrümü harcadığım- lakin, yine de elde edemediğim / oldurtamadığım bazı şeyleri birilerinin çok kolay elde ediyor olması, hatta onlara tesadüfen sahip olmaları çok canımı sıkıyor, ruhumu acıtıyor.

kesinlikle ağlamayacağım!

"insan yaşamını belli aşamalarda zorlaştıran pekçok şey daha ileri bir aşamada onu kolaylaştırmaya hizmet eder." 

nietzsche

sevgiler 

 josephine k

ps: bu şarkıyı da binlerce yıldır dinlememiş olabilirim.