Oynayamayan kızım mıydı o?
Olanlar oldu ahali. Uzatmalı sevgilim, bir arkadaşı ve ben hepbirlikte bir ocakbaşı arayışına girmiştik geçen akşam. Yalnız hep birlikte akşam gelecek parayı beklediğimiz için benim gün içinde uzatmalı sevgilim ofisinde regl olmamın bir önemi yoktu, işin kötüsü çanta da hijyenik kadın bağı da yoktu ve ben günü peçete meçete bir şekilde kurtardım.
Ama aksilik bu ya; akşam hazır para da gelmiş ve hepimiz kurt gibi açız, bir ocakbaşı ararken ben uzatmalı sevgilime çıtlatıp cüzdanını kaptığım gibi bir ucuz perakende zincirine giriverdim. Nereden bileyim orada yakışıklı bir yankee'yle karşılaşıp elimde orkid sap gibi kasada kalacağımı.
İçimden bir ses "reglolmak ayıp bir şey değil Josephine, el kol hareketlerine hakim ol!" derken, içimdeki Grandma'nın sesi kafamı fena halde kurcalıyordu. Ve işte bu mücadele sırasında bir de baktım arkamda sevgili yankee elinde bir kutu üçgen peynirle sıraya girmiş.
Tabii yapacak bir şey yok, kasadaki boktan sıra da bir türlü ilerlemiyor, manyak bir teyze arkadan "Bunun yapışkanı var mı, kitap kabı değil mi bu," diye bağırınıyor. Ben de gayrı ihtiyari parmaklarımı kasiyerin yanındaki elektronik banda vururken buldum. Bir yandan da elimdeki bir adet orkidden utanmakla utanmamak arasında gidip geliyorum. Yine Grandma tarafından kontrol edilen iç sesimin daha baskın olduğu bir anda kafam çok karışmışken sıra önümdeki kıza geldi ve ben bunu fark etmedim. Kasiyer "Hoşgeldiniz efendim," dedi ve ben de evine çay içmeye gitmişçesine rahat "Hoş bulduuuuk," diye bağırındım.
Kafama sıçayım! Önümdeki kız yan gözlerle bana bakıp beni itinayla küçümsedikten sonra bir de kendi kendime komikmişim gibi gözlerimi devirip "Ahaha!" diye güldüm. Zaten sonra saniyeler geçmek bilmedi. Hele ki pedi çantaya sokmaya çalıştığım saniyeler...
Amaaan neyse zaten ellerini -pardon tek elini- gördüm. Hem parmakları güzel değildi hem de kıllıydı biraz. Hayatta tahammül edebildiğim tek kıl Little Cat B'nin kıllarıdır. Kıl sevmem yani. Gerçi hoş birine benziyordu da. Ama benim sevgilim de var ama ama... ma...
Ama aksilik bu ya; akşam hazır para da gelmiş ve hepimiz kurt gibi açız, bir ocakbaşı ararken ben uzatmalı sevgilime çıtlatıp cüzdanını kaptığım gibi bir ucuz perakende zincirine giriverdim. Nereden bileyim orada yakışıklı bir yankee'yle karşılaşıp elimde orkid sap gibi kasada kalacağımı.
İçimden bir ses "reglolmak ayıp bir şey değil Josephine, el kol hareketlerine hakim ol!" derken, içimdeki Grandma'nın sesi kafamı fena halde kurcalıyordu. Ve işte bu mücadele sırasında bir de baktım arkamda sevgili yankee elinde bir kutu üçgen peynirle sıraya girmiş.
Tabii yapacak bir şey yok, kasadaki boktan sıra da bir türlü ilerlemiyor, manyak bir teyze arkadan "Bunun yapışkanı var mı, kitap kabı değil mi bu," diye bağırınıyor. Ben de gayrı ihtiyari parmaklarımı kasiyerin yanındaki elektronik banda vururken buldum. Bir yandan da elimdeki bir adet orkidden utanmakla utanmamak arasında gidip geliyorum. Yine Grandma tarafından kontrol edilen iç sesimin daha baskın olduğu bir anda kafam çok karışmışken sıra önümdeki kıza geldi ve ben bunu fark etmedim. Kasiyer "Hoşgeldiniz efendim," dedi ve ben de evine çay içmeye gitmişçesine rahat "Hoş bulduuuuk," diye bağırındım.
Kafama sıçayım! Önümdeki kız yan gözlerle bana bakıp beni itinayla küçümsedikten sonra bir de kendi kendime komikmişim gibi gözlerimi devirip "Ahaha!" diye güldüm. Zaten sonra saniyeler geçmek bilmedi. Hele ki pedi çantaya sokmaya çalıştığım saniyeler...
Amaaan neyse zaten ellerini -pardon tek elini- gördüm. Hem parmakları güzel değildi hem de kıllıydı biraz. Hayatta tahammül edebildiğim tek kıl Little Cat B'nin kıllarıdır. Kıl sevmem yani. Gerçi hoş birine benziyordu da. Ama benim sevgilim de var ama ama... ma...
 |
| görsel ararken düşündüm de biraz bridget'lık bi' hikaye... ama ne yazık ki onun kadar şanslı değilim. |
Comments
Post a Comment