sorun sende değil y geninde II

Yine bir başka konu siyah beyaz filmler… Yazdıklarımda üstüne basa basa sürekli orta karar, denge, abartısızlık, özetle “gri”lik vurgusu yapıyor olmama karşın, gelen tepkiler siyah ya da beyazdı! Dahası, yazdıklarımı da siyah ya da beyaz algılamıştı. Bu tabii yaşla da ilgili olabilir, diye düşündüm önce.

Nitekim –geçenlerde- bana kriterlerini küçült, demişti sevdiğim bir arkadaşım. Daha o güne kadar olası bir erkek aday hakkında dile getirilmiş tek bir kriter yoktu, bunu sadece eski erkek arkadaşımın mesleğinin doktor olmasına dayanarak söylüyordu, biliyorum. “Doktorsa benim şansım yok, gözü yükseklerde” diyen iç sesiydi, ben değildim. Ona bunu söyleten kategori/yarış dışı kalmasından kaynaklanan içgüdüsel rahatsızlığıydı, farkında olmasa da. Dün ve bu sabah gelen maillerde de aynı rahatsızlığı gördüm mesela. O yüzden mümkün olduğunca alttan alan, o “iyi” niyetleri oku-ya-mamış gibi yapan yanıtlar verdim.

Gelen eleştirilerin ortak noktası da her maddenin ilk cümlesini okumuş ya da daha fenası okuduğunu anlamamış (okuma tembeli olmak/okumayı tercih etmemek okuduğunu anlamamaktan iyidir, umudum ilki olması yönünde) ve ilk söylediğimi istediğim ön kabulüyle yapılan eleştiriler olmasıydı. İkinci belirgin özellik kadınlara yönelik klişeler, kalıp yargılar çerçevesinde yapılmış olmalarıydı. 

Demem o ki; bana “bu adam yok” olumsuzluğunu telkin etmeden ya da “aslında şahaneyim bir iki kusurumu da tolere et” demeden önce beyninizdeki zincirlerden bi’ kurtulun hele! Allaşkına bu anlattığım sizin profiliniz, sizin hikayeniz! 

Yalvarırım birkaç dakikalığına tüm egolarınızı bir kenara bırakıp söyleyin, siz kendinize tahammül edebiliyor musunuz? Yoksa kendinize tahammül edebilmek için, hadi samimi olalım, sürekli kendinizi mi kandırıyorsunuz? 

videoyu yükleyemedim, burdan izleyin bari :)